NanoSrebro w medycynie

W czasie niezwykle szybkiego rozwoju nowoczesnych nauk, brak zainteresowania się farmacji srebrem daje się wyjaśnić jedynie zastarzałym i zgorzkniałym konserwatyzmem.

Przeglądając starsze podręczniki farmacji zauważamy jednak, że w przeszłości rozpuszczalne w wodzie sole srebra, zwłaszcza jego azotan zwany lapisem oraz mleczan zwany lantanem, stosowano przez całe dziesiątki lat jako silne i skuteczne środki dezynfekcyjne. Przypomnijmy, że jeszcze w początku lat osiemdziesiątych XX wieku w szpitalach Europy i Ameryki, oczy noworodków przemywano 1 % roztworem azotanu srebra w wodzie (sol.Argentum Nitricum). Praktyki te jednak ustały w związku z wykryciem nekrotycznego działania azotanu srebra na żywą tkankę nabłonkową oka. Jeszcze jednak współcześnie, wielu starszych chirurgów dezynfekuje rany pooperacyjne (i inne) z użyciem jonowych preparatów srebra. 

Współcześnie, metaliczne, niejonowe srebro nanocząsteczkowe, pozwala na pełne przewartościowanie dawnych pojęć jakie ukształtowało minione doświadczenie medyczne. Wymienię kilka z czynników, które powodują, iż współcześnie srebro nanocząsteczkowe powinno zająć poczesne miejsce w farmacji i medycynie.:

Metaliczne srebro nanocząsteczkowe w odróżnieniu od srebra w postaci jonowej, nie wywołuje nekrozy tkanki żywej pacjenta.

Na powierzchniach biologicznie aktywnych człowieka i zwierząt, takie srebro nie jest redukowane do form nierozpuszczalnych, nierozpuszczalnych więc biologicznie nieaktywnych. Przykładowo więc, metaliczne srebro koloidalne (zakroplone do oka, lub wprost na ranę), nie reaguje chemicznie z solami zawartymi w organicznych płynach tkankowych takich jak: krew, płyny komórkowe, czy też z sekrecjami takimi jak krew, łzy, pot, mocz, płyny żołądkowe, płyny i śluzy przewodowe, etc. Stosowane dawniej w farmacji: azotan, octan, benzoesan, czy też laktan srebra zmieniają się na powierzchni, czy wewnątrz ciała ludzkiego, niekorzystnie przechodząc w nierozpuszczalne chlorki srebrowe. W takich więc reakcjach chemicznych, dawne jonowe środki srebrowe ulegają neutralizacji, tracąc przy tym całą pierwotną moc odkażającą. 

Przeciwnie jednak temu, srebro nanocząsteczkowe zachowuje swoje niezwykłe własności bakteriobójcze po zmieszaniu z łzami, moczem, osoczem krwi czy też innymi płynami organicznymi. Opisany tutaj mechanizm, wyjaśnia niezwykłą skuteczność odkażającą, jaką zgodnie z naszym doświadczeniem posiada koloidalne, niejonowe, metaliczne srebro nanocząsteczkowe. 

Stwierdzono niebywałą skuteczność takiego srebra w zwalczaniu Helicobakter pylori, pojawiającego się w przewodzie pokarmowym człowieka. W tym przypadku, wymieniona bakteria jest odpowiedzialna za powstawanie przewodowej choroby wrzodowej. W zwalczaniu helicobakter pylori, niejonowe, metaliczne srebro koloidalne, otrzymywane według niechemicznej technologii, jest skuteczniejsze od wszystkich istniejšcych na rynku preparatów oraz klasycznych antybiotyków organicznych. Działa ono tym skuteczniej, iż nie wywołuje powikłań, zatruć, reakcji ubocznych, ani uodpornienia się bakterii. 

Metaliczne srebro nanocząsteczkowe, nie ulega kumulowaniu w ciele człowieka, w konsekwencji czego, nie może wystąpić tutaj zatrucie zwane potocznie srebrzycą. Stosowane do niedawna w medycynie srebro jonowe podawano zawsze w ogromnym stężeniu wynoszącym typowo od 0,1 do 1,0 % wagowego preparatu w wodzie. Tak wielkie stężenie wynikało z tego, iż niemal cały stosowany tutaj azotan srebrowy, podlegał dezaktywacji już przy pierwszym kontakcie z przesyconym sodem i potasem nabłonkiem pacjenta, czy też w kontakcie z łzami oka. 

Tego nie rozumiano dawniej, zaś stan ten w medycynie trwa do.....

.