Zauważono, że w środowisku z dużą ilością ozonu giną wszelkie drobnoustroje - bakterie, wirusy i grzyby. Stąd wykorzystywanie tego gazu do przemywania zakażonych ran, odkażania narzędzi chirurgicznych czy uzdatniania wody.
W medycynie ozon został użyty po raz pierwszy przez C. Lendlera w 1870 roku do oczyszczania krwi.
Ozon wykorzystywany w medycynie jest zawsze mieszanką czystego ozonu i czystego tlenu. W zależności od sposobu stosowania stężenie ozonu waha się od 0,05 do 5 proc.
Bardzo silne właściwości bakterio i grzybobójcze, wysoka aktywność chemiczna, wybitne własności utleniające oraz brak odporności mikroorganizmów na ozon pozwala na jego szerokie zastosowanie w medycynie. Szczególnie korzystny okazuje się w leczeniu tych chorych, u których stwierdza się całkowitą odporność bakterii na różnego rodzaju antybiotyki i sulfonamidy.
W medycynie ozon został użyty po raz pierwszy przez C. Lendlera w 1870 roku do oczyszczania krwi.
Ozon wykorzystywany w medycynie jest zawsze mieszanką czystego ozonu i czystego tlenu. W zależności od sposobu stosowania stężenie ozonu waha się od 0,05 do 5 proc.
Bardzo silne właściwości bakterio i grzybobójcze, wysoka aktywność chemiczna, wybitne własności utleniające oraz brak odporności mikroorganizmów na ozon pozwala na jego szerokie zastosowanie w medycynie. Szczególnie korzystny okazuje się w leczeniu tych chorych, u których stwierdza się całkowitą odporność bakterii na różnego rodzaju antybiotyki i sulfonamidy.
Innym ważnym działaniem ozonu jest poprawa metabolizmu komórkowego przez zwiększenie dostarczania tlenu do tkanek, co przy braku możliwości magazynowania tlenu przez ustrój jest działaniem bardzo ważnym.
Właściwości chemiczne ozonu wykorzystywane są w ozonoterapii do leczenia zakażonych ran, odleżyn, oparzeń, owrzodzeń żylakowych, stanów zapalnych skóry, kości, zmian po naświetlaniu przy leczeniu przeciwnowotworowym, trudno gojących się przetok, czy też zapaleń i chorób zakaźnych niektórych narządów wewnętrznych. Szczególnie w tych przypadkach, gdy nie przynosi efektu leczenie antybiotykami z powodu odporności bakterii lub ograniczonego dostępu leków do miejsca zakażenia.
Właściwości chemiczne ozonu wykorzystywane są w ozonoterapii do leczenia zakażonych ran, odleżyn, oparzeń, owrzodzeń żylakowych, stanów zapalnych skóry, kości, zmian po naświetlaniu przy leczeniu przeciwnowotworowym, trudno gojących się przetok, czy też zapaleń i chorób zakaźnych niektórych narządów wewnętrznych. Szczególnie w tych przypadkach, gdy nie przynosi efektu leczenie antybiotykami z powodu odporności bakterii lub ograniczonego dostępu leków do miejsca zakażenia.
Ozon nawet podany w formie gazu bezpośrednio do naczynia krwionośnego natychmiast ulega rozpuszczeniu w osoczu oraz łączy się z hemoglobiną krwinek czerwonych. Posiada bowiem znacznie większe powinowactwo do hemoglobiny erytrocytów niż tlen. Te fizyczne właściwości ozonu wykorzystywane są w leczeniu niedokrwienia narządów i tkanek spowodowanych miażdżycą tętnic - niedokrwienia mózgu, serca i kończyn dolnych oraz innych części ciała. Ozon jako bardziej wartościowy energetycznie od tlenu dostarczony do niedokrwionych z powodu miażdżycy tkanek i narządów poprawia ich utlenowienie i przyspiesza metabolizm komórkowy. Poprawia w ten sposób funkcje organów i narządów oraz zapobiega zagrażającej martwicy tkanek.
Wykorzystywany jest do dezynfekcji ran różnego pochodzenia oraz w chorobach wywołanych przez bakterie lub wirusy. W przypadku terapii niskich stężeń, pobudzone zostają naturalne zdolności odpornościowe organizmu - ozon aktywuje system immunologiczny. Pod jego wpływem system odpornościowy produkuje cytokinę, interferony oraz interleukiny. Substancje te kontrolują procesy zapalne oraz działanie i dojrzewanie komórek układu odpornościowego, zapoczątkowując proces pozytywnych zmian w systemie immunologicznym, które prowadzą do przeciwstawienia się i zwalczania czynników chorobowych. Stosowanie ozonoterapii jest świetną metodą pobudzania sytemu immunologicznego u pacjentów z zespołem obniżonej odporności lub z jej brakiem.
Ozonoterapia może być stosowana w różny sposób. Najczęstszą formą są wlewy dożylne ozonowanych płynów lub autohemotransfusja, czyli przetaczanie ozonowanej własnej krwi pacjenta. W niewielkiej ilości można podawać ozon bezpośrednio do tętnicy udowej, (szczególnie w przypadkach leczenia niedokrwienia kończyn w miażdżycy), a także bezpośrednio do tkanek – wstrzykując w okolice zakażonych tkanek lub podając do jam ciała, stawów czy przetok. Zewnętrznie można go stosować w formie gazu przepływającego przez szczelne rękawy zakładane na kończynę w okolicy owrzodzenia żylakowego, jak również w formie nasiękowej - za pomocą przymoczek, czy ozonowanych okładów, maści i nasączonych ozonem olejków. Nie należy jednak eksponować ozonu w formie gazu na błony śluzowe oraz wdychać bezpośrednio do płuc.
Terapię ozonową stosuje się przy leczeniu m.in.: cukrzycy, stopy cukrzycowej,zaburzeń układu krążenia, choroby wieńcowej, zmian miażdżycowych, zaburzeń ukrwienia kończyn, stanów przed i pozawałowych, udaru mózgu, alergii, chorób skóry (grzybica, róża, trądzik, egzemy), blizn pooperacyjnych i pooparzeniowych, niegojących się ran, chorób układu trawiennego (nieżyty żołądkowo-jelitowe, zapalenie jelita grubego, odbytnicy, wrzody żołądka, uszkodzenia wątroby, zapalenie trzustki), zwyrodnienia stawów i kręgosłupa, reumatyzmu, artretyzmu, żylaków i owrzodzeń żylakowych, hemoroidów, a także nerwic, migren, zespołu przewlekłego zmęczenia, niedowidzenia i chorób zapalnych w okulistyce, stwardnienia rozsianego (SM) niektórych zakażeń wirusowych i grzybicy, a nawet nadwagi czy zaburzeń pamięci. Dobre efekty daje ozonoterapia również w okresie rekonwalescencji po zabiegach. Ozon stosowany jest także jako terapia dodatkowa, uzupełniająca leczenie różnych odmian raka.
Przeciwwskazaniem do stosowania ozonoterapii jest nadczynność tarczycy.
By informować pacjentów, specjalistów, terapeutów oraz wszystkich innych zainteresowanych o ostatnich osiągnięciach w dziedzinie ozonoterapii utworzone zostało stowarzyszenie pod nazwą Medical Society for Ozone Application in Prevention and Therapy (Stowarzyszenie medyczne ds. ozonowej terapii zapobiegawczej), które zrzesza członków z całej Europy.
Wykorzystywany jest do dezynfekcji ran różnego pochodzenia oraz w chorobach wywołanych przez bakterie lub wirusy. W przypadku terapii niskich stężeń, pobudzone zostają naturalne zdolności odpornościowe organizmu - ozon aktywuje system immunologiczny. Pod jego wpływem system odpornościowy produkuje cytokinę, interferony oraz interleukiny. Substancje te kontrolują procesy zapalne oraz działanie i dojrzewanie komórek układu odpornościowego, zapoczątkowując proces pozytywnych zmian w systemie immunologicznym, które prowadzą do przeciwstawienia się i zwalczania czynników chorobowych. Stosowanie ozonoterapii jest świetną metodą pobudzania sytemu immunologicznego u pacjentów z zespołem obniżonej odporności lub z jej brakiem.
Ozonoterapia może być stosowana w różny sposób. Najczęstszą formą są wlewy dożylne ozonowanych płynów lub autohemotransfusja, czyli przetaczanie ozonowanej własnej krwi pacjenta. W niewielkiej ilości można podawać ozon bezpośrednio do tętnicy udowej, (szczególnie w przypadkach leczenia niedokrwienia kończyn w miażdżycy), a także bezpośrednio do tkanek – wstrzykując w okolice zakażonych tkanek lub podając do jam ciała, stawów czy przetok. Zewnętrznie można go stosować w formie gazu przepływającego przez szczelne rękawy zakładane na kończynę w okolicy owrzodzenia żylakowego, jak również w formie nasiękowej - za pomocą przymoczek, czy ozonowanych okładów, maści i nasączonych ozonem olejków. Nie należy jednak eksponować ozonu w formie gazu na błony śluzowe oraz wdychać bezpośrednio do płuc.
Terapię ozonową stosuje się przy leczeniu m.in.: cukrzycy, stopy cukrzycowej,zaburzeń układu krążenia, choroby wieńcowej, zmian miażdżycowych, zaburzeń ukrwienia kończyn, stanów przed i pozawałowych, udaru mózgu, alergii, chorób skóry (grzybica, róża, trądzik, egzemy), blizn pooperacyjnych i pooparzeniowych, niegojących się ran, chorób układu trawiennego (nieżyty żołądkowo-jelitowe, zapalenie jelita grubego, odbytnicy, wrzody żołądka, uszkodzenia wątroby, zapalenie trzustki), zwyrodnienia stawów i kręgosłupa, reumatyzmu, artretyzmu, żylaków i owrzodzeń żylakowych, hemoroidów, a także nerwic, migren, zespołu przewlekłego zmęczenia, niedowidzenia i chorób zapalnych w okulistyce, stwardnienia rozsianego (SM) niektórych zakażeń wirusowych i grzybicy, a nawet nadwagi czy zaburzeń pamięci. Dobre efekty daje ozonoterapia również w okresie rekonwalescencji po zabiegach. Ozon stosowany jest także jako terapia dodatkowa, uzupełniająca leczenie różnych odmian raka.
Przeciwwskazaniem do stosowania ozonoterapii jest nadczynność tarczycy.
By informować pacjentów, specjalistów, terapeutów oraz wszystkich innych zainteresowanych o ostatnich osiągnięciach w dziedzinie ozonoterapii utworzone zostało stowarzyszenie pod nazwą Medical Society for Ozone Application in Prevention and Therapy (Stowarzyszenie medyczne ds. ozonowej terapii zapobiegawczej), które zrzesza członków z całej Europy.
Posty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz