O homeopatii

,,Homeopatia… leczy więcej przypadków niż inna metoda leczenia i bez wątpienia jest bezpieczniejszą, tańszą oraz najbardziej kompletną nauką medyczną." Mahatma Gandhi

Homeopatia jest stosunkowo młodą dziedziną medycyny, która rozwija się wyjątkowo dynamicznie. Po przeszło dwustu latach od odkrycia jej zasad homeopatia klasyczna została wzbogacona o nowoczesną homeopatię kliniczną, homotoksykologię, izopatię.

Leki stosowane w homeopatii powodują powstanie obrazu klinicznego choroby podobnego do wywołanego przez daną chorobę i mają za zadanie pobudzić organizm pacjenta do walki, samoobrony, samoregulacji. Leki homeopatyczne dają choremu organizmowi ukierunkowany impuls, aby rozwinął własne siły obronne i uporządkował utraconą równowagę.

Dziś, w odróżnieniu od pierwotnej koncepcji homeopatii klasycznej, gdy pacjent był leczony wyłącznie jednym, dobranym indywidualnie lekiem, najczęściej łączy się różne typy terapii homeopatycznej, włączając do leczenia, w uzasadnionych przypadkach, także leki chemiczne.

Nowoczesna homeopatia traktuje człowieka całościowo (holistycznie) - lekarz ocenia nie tylko obecne, konkretne objawy, z którymi zgłosił się do niego pacjent, ale szuka przyczyn choroby, zwraca uwagę na dietę, tryb życia). Terapia ta znajduje zastosowanie w leczeniu chorób ostrych i przewlekłych. Jej stosowanie jest popierane przez Światową Organizację Zdrowia (WHO).

Sławni ludzie, którzy efektywnie stosowali homeopatię, to między innymi:
*Rodzina Królewska Wielkiej Brytanii,
*Mahatma Gandhi,
*Matka Teresa,
*Mark Twain,
*Tina Turner,
*John D. Rockefeller Sr,
*Paul McCartney,
*i inni.

Homeopatia jest popularna w wielu krajach, takich jak: Anglia, Australia, Nowa Zelandia, Indie, Rosja, Brazylia i wielu innych. W Wielkiej Brytanii około 42% lekarzy pierwszego kontaktu odsyła swoich pacjentów do lekarzy homeopatów. Kurs homeopatii należy do najpopularniejszych studiów podyplomowych wśród brytyjskich absolwentów medycyny.

Na całym świecie działają szpitale homeopatyczne, na przykład w Wielkiej Brytanii, Francji, Indiach i wielu innych krajach.

Szkoły homeopatii:

Homeopatia klasyczna: powstanie homeopatii datuje się na rok 1790, kiedy to Samuel Hahnemann wprowadził zasadę "similia similibus curentur" (podobne leczy się podobnym) - wykorzystywał pojedyncze leki dobrane do indywidualnej konstytucji (typu) pacjenta i obrazu choroby.

Homeopatia kliniczna: szukając odpowiedniego leku bazuje na głównych objawach klinicznych (konstytucja, czyli typ pacjenta gra mniejszą rolę), wykorzystując leki złożone (zawierające kilka substancji leczniczych w jednym preparacie). Jest zazwyczaj stosowana w ostrych schorzeniach.

Homotoksykologia stanowi rozwinięcie homeopatii. Nauka ta traktuje wszystkie choroby jako procesy obronne przeciwko homotoksynom, czyli truciznom generowanym przez organizm lub wprowadzanym do niego m.in. z pokarmem czy powietrzem. Według homotoksykologii choroby są następstwem działań obronnych ustroju skierowanych na eliminację homotoksyn. Ich objawy powstają w wyniku przeładowania organizmu homotoksynami, które nie mogą zostać zneutralizowane i wydalone, ponieważ siły odpornościowe ustroju nie są już w stanie stawiać im oporu. Jeśli homotoksyny nie zostaną wydalone, gromadzą się w organizmie i powodują przejście choroby w stan przewlekły. Zdrowie to przywrócenie zaburzonego przez toksyny stanu równowagi. Zasady homotoksykologii opracował Hans–Heinrich Reckeweg. Zgodnie z nimi wszystkie procesy i objawy, które nazywamy chorobami są wyrazem tego, że organizm walczy z toksynami: chce je unieszkodliwić i wydalić. Według homotoksykologii, w przypadku procesów chorobowych mamy do czynienia z biologicznymi, celowymi procesami, których celem jest walka organizmu z toksynami i jego „odtrucie”. Podczas gdy homeopatia klasyczna stawiała na silne rozcieńczenia pojedynczych substancji – homotoksykologia opiera się na silnych stężeniach substancji w lekach złożonych. Leki te maja konkretne wskazania terapeutyczne. Są stosowane w terapii chorób ostrych i przewlekłych.

Izopatia to nurt homeopatii oparty na zasadzie „to samo leczy to samo”. Zatem, w celach terapeutycznych, wykorzystywane są patogeniczne substancje, które wywołały daną chorobę (podobnie jak podczas szczepień ochronnych).